بیرون زدگی دیسک
بیرون زدگی دیسک: وقتی دیسک بیرون می زند (به آن لغزش دیسک نیز می‌گویند) در واقع خود دیسک نمی‌ لغزد بلکه بخش نرم ژله‌ای داخل دیسک (نوکلئوس پولپوزوس) از یک نقطه ضعیف در بخش بیرونی دیسک، بیرون می زند(فتق) . به بیرون زدگی دیسک گاهی اوقات فتق دیسک نیز گفته می‌شود. دیسک برآمده ممکن است ساختارهای مجاور مانند عصبی که از طناب نخاعی آمده است را تحت فشار قرار دهد. مقداری التهاب در اطراف بخش بیرون زده دیسک نیز اتفاق می‌افتد.هر دیسکی در ستون مهره‌ها ممکن است دچار بیرون زدگی شود اما شایع‌ترین این بیماری در بخش پایین کمر اتفاق می‌افتد. اندازه بیرون زدگی ممکن است متفاوت باشد. به طور کلی هر قدر بیرون زدگی بیشتر باشد علائمی که فرد دارد شدیدتر خواهد بود.

زمانی که دیسک بین مهره های ستون فقرات در اثر افزایش سن و یا آسیبی تخریب شود، قسمت مرکزی آن که نرم تر است، از حلقه دور آن بیرون می زند. بیرون زدن غیرعادی قسمت مرکزی دیسک را فتق دیسک می گویند.

۱- دیسک ها، لایه های نرمی هستند که به عنوان ضربه گیر بین مهره های ستون فقرات عمل می کنند و تاثیر ضربات ناشی از حرکت بدن روی ستون فقرات را کاهش می دهند.

۲- هر کدام از دیسک ها مانند یک دونات ژله ای است که مواد وسط آن نرم تر است.

۳- بیرون زدن غیرعادی قسمت مرکزی دیسک را فتق دیسک می گویند.

۴- فتق دیسک در بیشتر موارد، بین مهره های چهارم و پنجم کمری (قسمت پایین پشت بدن) اتفاق می افتد.

۵- اگر فتق دیسک به مقدار کافی بزرگ باشد، بافت دیسک بیرون زده روی اعصاب مجاور آن فشار وارد می کند.

۶- پزشک برای تشخیص فتق دیسک می تواند از معاینه بدنی، آزمایشات تصویرداری و تست های الکتریکی استفاده کند.

۷- بسته به شدت علائم فتق دیسک، راه های درمان آن عبارتند از: فیزیوتراپی، داروهای شل کننده عضلات، داروهای ضددرد، داروهای ضدالتهاب، تزریق کورتون در محل فتق و انجام عمل جراحی.